بسمه تعالى (نامه شماره 4)
خواهر گرامى فرناز...
سلام بر تو
امیدوارم که در پناه خدا سالم و سربلند باشى. پرسشنامه قرآنى تو را به طور کامل خواندم. در آغاز پرسشنامه خود ما را از درگذشت پدربزرگ عزیزت با خبر کرده بودى. این مصیبت را به تو و خانواده محترمت تسلیت مى گویم و براى همه شما آرزوى صبر وبردبارى دارم. مى دانم که غم بزرگى را تحمّل کرده اى و رنج فراوانى کشیده اى. ببین خواهرم! در همین لحظات سخت است که ما انسان ها امتحان مى شویم. قرآن کریم، الگوى زیبایى براى لحظه هاى دشوار زندگى پیش روى ما قرار داده و در آیه 155 و 156 سوره بقره چنین فرموده است: «قطعاً همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى و کاهش در مال ها و جان ها و میوه ها آزمایش مى کنیم. و بشارت ده آن ها که هرگاه مصیبتى به ایشان مى رسد، مى گویند: ما از آنِ خداییم و به سوى او باز میگردیم.»
در این دو آیه به چند نکته مهم اشاره شده است:
1. همه ما امتحان خواهیم شد.
2. امتحان هر کس به گونه اى است.
3. تنها صابران سرافراز خواهند بود.
4.توجّه به خدا و معاد، به انسان آرامش مى دهد.
یک بار دیگر در سخن صابران دقّت کن. آن ها مى گویند: «اِنّا لِلّهِ واِنّا اِلَیهِ رجِعون» ; «ما از آنِ خداییم و به سوى او باز مى گردیم.» قرار نیست که ما انسان ها تا ابد در دنیا زندگى کنیم. دیر یا زود همه ما از این دنیا مى رویم و نزد خدا باز مى گردیم. پس چرا باید در مرگ عزیزان خود، صبر و بردبارى را از دست بدهیم.
بر دوستان رفته چه افسوس مى خوریم *** ما خود مگر قرار اقامت گزیده ایم
البته به طور طبیعى همه ما از مرگ دوستان و بستگانمان ناراحت مى شویم. حضرت محمد(صلى الله علیه وآله وسلم)هم وقتى پسرش ابراهیم از دنیا رفت، ناراحت شد و گریه کرد. یاران پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم)که گریه حضرت را دیدند، تعجّب کردند. شاید توقّع نداشتند که پیامبر صبور مقاوم، در مرگ فرزندش گریه کند. به آن حضرت گفتند: «اى رسول خدا! گریه مى کنى حال آن که تو فرستاده خدایى؟!» پیامبر در جواب فرمود: «دل مى سوزد و اشک جارى مى شود; ولى آنچه باعث خشم خدا گردد، نمى گویم.»
خواهرم! تو هم حق دارى که به خاطر از دست دادن پدر بزرگت ناراحت باشى; امّا مبادا شیطان تو را افسرده و پژمرده و ناامید کند. من مى دانم پدربزرگت هم راضى نیست که توبیش از حد، خودت را ناراحت کنى.
جاى درگذشتگان در آخرت:
پرسیده بودى که: «جاى او در جهان آخرت کجاست؟» گر چه هیچ یک از ما، آن دنیا را نمى بینیم و نمى توانیم بگوییم کسى که به آن جا مى رود، در چه حال و روزى است; امّا مى دانیم که همه کسانى که مى میرند، اگر مؤمن باشند و عمل نیک انجام داد باشند، در بهشت برزخى هستند و در آن جا از نعمت هاى فراوانى بهره مند هستند و از رحمت و بخشش خداوند برخوردارند. ان شاءالله پدربزرگ عزیز تو نیز، الآن از لطف و رحمت خدا برخوردار است. تو هم اگر واقعاً او را دوست دارى، برایش دعا کن و به نیّت او، کارهاى خوب انجام بده. هدیه هاى معنوى تو، حتماً او را خوشحال خواهد کرد.
مستجاب نشدن دعا:
در ادامه همین بخش از نامه ات نیز نوشته بودى: «قبل از مرگ پدر بزرگم به زیارت امام رضا(علیه السلام)رفتم و نامه اى به ضریح انداختم و در آن براى پدربزرگم دعا کردم که حالش خوب بشود; ولى اثرى نداشت. چرا امام رضا(علیه السلام)براى من کارى نکرد؟» در پاسخ به این پرسشت باید بگویم که دعا و توسّل به امامان بزرگوار، کار بسیار خوب و پسندیده اى است; امّا این گونه نیست که همه دعاها و توسّل هاى ما عملى بشود. البته هیچ دعا وتوسّلى بى نتیجه نیست; زیرا براى ما ثواب مى نویسند و در دنیا یا آخرت یا هر دو جا، پاداش هایى را براى ما در نظر مى گیرند. حتماً مى دانى که امام رضا(علیه السلام)، بیماران بسیارى را شفا داده و حاجت افراد زیادى را برآورده کرده; امّا این طور نیست که همه به حاجت مورد نظر خود برسند. چون در بسیارى از موارد ما چیزهایى را مى طلبیم که خودمان فکر مى کنیم خیر ما در آن است اما در واقع چنین نیست; چنانکه خداوند مى فرماید: «بسا چیزى را خوش نمى دارید در حالى که براى شما خوب است و چه بسا چیزى را دوست مى دارید و آن براى شما بد است و خدا مى داند و شما نمى دانید.»
امام رضا(علیه السلام)همه شیعیان خود را دوست دارد و ان شاءالله در آخرت نیز همه ما را از لطف و رحمت خود برخوردار خواهد کرد. همین که تو، لذّت گفت و گو با حضرت رضا(علیه السلام) را چشیده اى و به ثواب زیارت ایشان رسیده اى، خدا را شکر کن. ان شاءالله به خاطر همان نامه تو، پدربزرگت در آن دنیا بیش تر مورد توجّه حضرت رضا(علیه السلام)قرار خواهد گرفت. گاهى هم چون خداوند دانا، مصلحت و صلاح ما را بهتر از خود ما مى داند، ممکن است دعاى ما برآورده نشود و یا تقدیر و سرنوشت روزگار چنین باشد. مثلا شاید مصلحت و خیر در این بوده که پدربزرگ شما زودتر به جوار رحمت خداوند متعال برود.
نظرات شما: نظر
